|
Feliks Falk - ARTYSTA NIEZWYKŁY - malarstwo, rysunek - 11 IV - 4 V 2014 r.
FELIKS FALK urodził się 25 lutego 1941 roku w Stanisławowie. W latach 1959-66 studiował w Akademii
Sztuk Pięknych w Warszawie, malarstwo w pracowni prof. Aleksandra
Kobzdeja i grafikę w pracowni prof. Juliana Pałki. Pracę
magisterską nt. relacji odbiorcy i dzieła sztuki napisał pod
kierunkiem prof. Mieczysława Porębskiego. Zajmował się malarstwem
sztalugowym, rysunkiem i grafiką, tworzył również eksperymentalne
spektakle audio-wizualne. Jego twórczość malarska trwała do
połowy lat 70., rysunkiem zajmował się do połowy lat 80. Autor wystawy indywidualnej w 1967 r. – razem z Ryszardem Winiarskim w Galerii Współczesnej w
Warszawie, na której pokazał kilkadziesiąt rysunków. Uczestniczył
w kilku wystawach zbiorowych, m.in.: - "Sztuka w zmieniającym się
świecie" – Puławy, 1966 - VI Debiut Absolwentów Akademii
Sztuk Pięknych w Warszawie – Warszawa, TPSP, 1967 - "Malarstwo
Młodych, absolwenci Uczelni Artystycznych z lat 1960-66" – Warszawa, Dom Artysty Plastyka, 1968 - II Międzynarodowe Triennale
Rysunku – Wrocław, 1968 - Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa,
Rzeźby i Grafiki – XXI Festiwal Sztuk Pięknych, Sopot, 1968
- Pokaz Zbiorowy Artystów Uczestników Wystaw – Warszawa, Galeria
Współczesna, 1968 - XXII Festiwal Sztuk Pięknych "Porównania
III" – BWA Sopot, 1969 - "Porównania IV" – BWA
Sopot, 1971 - "Powinność i bunt. Akademia Sztuk Pięknych w
Warszawie 1944-2004", Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
2004. Na wystawie została zaprezentowana praca dyplomowa Feliksa Falka - "Akt" ze zbiorów
Muzeum ASP w Warszawie. W 1973 roku Feliks Falk ukończył
wydział reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej,
Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Autor sztuk
teatralnych i telewizyjnych oraz słuchowisk radiowych, jako
dramatopisarz debiutował w 1967 r. jednoaktówką "Winda".
Pracownik naukowy PWSFTviT w Łodzi. Członek Polskiej Akademii
Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej (EFA). Odznaczony Krzyżem
Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta (2011).
Twórczość malarska Feliksa Falka przypada na lata 60. i 70., rysunki przeważnie tuszem na papierze
tworzył jeszcze przez dekadę do połowy lat 80. Dzisiaj zajmują go
inne projekty, choć jak sam mówi sięga jeszcze czasem po ołówek
i kartkę papieru. Rysunki tuszem z lat 60. i 70.,
budowane drobnymi śladami piórka układają się w misterną siatkę
wzorów. “Krzak gorejący”, “Trzęsienie ziemi” czy inne
prace z tego okresu mają strukturę delikatnej koronki, ale pod
zewnętrzną warstwą kłębią się uczucia i emocje ledwie
przysłonięte woalem pozornej kruchości. Z czasem płynność
czarnych meandrów zamienia się w linię prostą, kreska staje się
dynamiczna, impulsywna, nawet agresywna (”Rekwizyty II”,
“Rekwizyty III”), a gradacje drobnych śladów tuszu rozlewają
się czarną plamą, przysłaniając coraz większe połacie białego
podłoża. W opozycji do rysunków “malowanych” tuszem stoją
kompozycje ołówkowe, o ile jednak w warstwie formalnej delikatność
grafitowej kreski nie podlega dyskusji, o tyle w warstwie
znaczeniowej narracja tworzy wcale nie optymistyczną opowieść.
Wystarczy spojrzeć na cykl “Przygnieciony “, by odnaleźć w nim
dramat bezsilności i odrętwienia. Drugim jakże ważnym nurtem twórczości
plastycznej Feliksa Falka było malarstwo, na które niewątpliwy
wpływ mieli profesorowie warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych:
Aleksander Kobzdej, Eugeniusz Eibisch czy Artur Nacht-Samborski,
artyści którzy kolorem, jego temperaturą i blaskiem kształtowali
konstrukcję swoich dzieł. Kolorystyczne fascynacje Feliksa Falka
są również próbą dotarcia do istoty rzeczy i wniknięcia do
wnętrza samej natury opisywanych zjawisk, są też próbą dotarcia
do złożonej natury człowieka właśnie poprzez kolor, jego fakturę
i światło. Malarskie kompozycje “Szaleństwo” czy “Pogrążony”
ociekając kolorem, fascynują niezwykłą temperaturą cynobrowych
czerwieni i chłodem purpury, opowiadają historię człowieka
uwikłanego i zagubionego w rzeczywistości. Impastowo nakładana
malarska materia - nieraz za pomocą szpachli - tworzy jakości,
które poprzez dodatkowe walory światłocieniowe określają
dynamikę prac niosących ogromny ładunek emocji (“Karnawał”,
“Akt radosny”). Każde dzieło sztuki można
rozpatrywać zarówno w kontekście jego funkcjonowania, jak i czasów
w których powstawało. Prace Feliksa Falka również. Lata 60., 70.
i 80. w naszej historii nie należały do łatwych, wszechobecna
cenzura i terror kładły cień na każdą dziedzinę życia. I
chociaż w twórczości malarskiej Feliksa Falka nie odnajdziemy
bezpośrednich odniesień do czasów, w których powstawała jego
sztuka, to gdzieś w podskórnej tkance nadal są one czytelne a
opowieść o człowieku, jego wyborach i kondycji nadal aktualna. Katarzyna Pisarczyk, wstęp do katalogu wystawy
Wystawa towarzyszy 11. Festiwalowi Filmów i Spotkań Niezwykłych w Sandomierzu Patronat Honorowy nad wystawą objął Burmistrz Sandomierza Pan Jerzy Borowski Zapraszamy na FINISAŻ z udziałem Autora 2 MAJA 2014 r. godz. 19:00 Galeria Sztuki Współczesnej BWA Sandomierz Rynek 11
Strona: 1 2
|