|
HANNA WOJDAŁA-MARKOWSKA - W rożnej skali ... malarstwo, tkanina unikatowa - 13.10. - 5.11.2023 r.
Hanna Wojdała-Markowska urodziła się w
1964 r. w Radomiu. W latach 1984-1990 studiowała na Wydziale
Włókienniczym w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. W
1990 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Gobelinu i
Dywanu prof. Antoniego Starczewskiego o raz w Pracowni Malarstwa
prof. Wiesława Garbolińskiego. W 1998 roku uzyskała doktorat z
Wzornictwa na Wydziale Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych im.
Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 2007 r. uzyskała stopień
doktora habilitowanego na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych
w Warszawie. Od 1996 r. pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu
Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu,
od 2007 r. na stanowisku prof. UHT. W latach 2009-2016 kierownik
Katedry Struktur Przestrzennych i Teorii Sztuki, od 2017 do 2020
kierownik Katedry Wzornictwa, obecnie kierownik Katedry Architektury
Wnętrz i Wzornictwa Ubioru. W 2018 r. prowadziła
zajęcia i wykłady w ramach współpracy Polish – Chinese
Education Investment w Modern International Art andd design Academy
of Chongging oraz w faculty of Art and Design Univerity in Zhengzhou,
Chiny. W latach 2017 – 2019 prowadziła zajęcia w ramach Programu
Erasmus+ w Textile and Cloting Department, Lapin Yliopisto University
of Lapland, Rovaniemi, Finlandia oraz w Ecole Europeenne Superieure
d’art de Bretagne, Brest, Francja. Uprawia twórczość
w zakresie: malarstwa, tkaniny unikatowej, autorskiego ubioru.
Prezentowała prace na licznych wystawach indywidualnych w kraju i za
granicą. Otrzymała kilkanaście nagród i wyróżnień.
Prezentowane tkaniny
i obrazy pochodzą z okresu ponad trzydziestu lat pracy artystycznej,
natomiast najwięcej realizacji z ostatnich dziesięciu. Wszystkie
stanowią formę osobistych zapisów idei i rzeczywistości. W moich
inspiracjach niezmiennie deklaruję fascynacje zewnętrzną urodą
znaków przynależących do odległych kultur, światem otaczających
nas rytmów, barwnych i ulotnych powidoków, struktur organicznych.
Struktury traktuję jako układy budowane z powtarzających się i
wzajemnie konfigurowanych elementów formy plastycznej, jak: punkty,
kreski, linie, kształty,barwy, materie, reliefy. Drobne elementy
sytuowane w rzędach na płaszczyźnie obrazu czy materialne moduły
tworzące powierzchnię tkaniny unikatowej tkanej stanowią dla mnie
otwartą, inspirującą, uporządkowaną rzeczywistość. Istotna
jest dla mnie transpozycja własnych wyobrażeń poprzez
wykorzystanie środków ekspresji tkwiących w przenikających się
materiach malarsko – tekstylnych. Używam aparatu fotograficznego
jako notatnika – szkicownika, w którym zapisuję zauważone
struktury zarówno organiczne, jak również geometryczne. Często
świat żywych materii budowany gdzieś w ciszy obok nas. Małe i
wielkie „dzieła” roślin,, zwierząt czy przenikającego je
światła: liście, kora, pajęczyna, fraktale. Codzienne, a
niezwykłe. To także fragmenty nowoczesnej architektury ale również
pospolita brzydota starych ścian, odzieży, posadzek, chodników,
krat czy również mury, ściany mozaiki, dachy, deski, płoty.
Regularne linie powtarzalnych liter tekstu czy nieregularne budujące
strukturę łąki, zaoranego pola, ściany lasu, tafli wody. To mikro
skala pod naszymi stopami i otwarta panorama. Najważniejsza jest dla
mnie możliwość transpozycji. Czasem bywa odwrotnie. Obok
wizualnych i mentalnych inspiracji w otaczającym mnie świecie
znajduję również konkretne przedmioty, drobiazgi, pędzle,
tekstylia, papiery. Niechciane, niewykorzystane, przeznaczone do
utylizacji, przeterminowane materiały reklamowe ale również własne
podłoża starych rysunków czy grafik, zapisane kartki notatników,
próbki nici, metal, plastik stanowią dla mnie materiał budulcowy w
montażu modułów do osnowy tkaniny unikatowej. Dostrzegam ich
jednostkową urodę, czasem maja dla mnie wartość emocjonalną.
Cenię je za niepowtarzalność jaką umożliwiają w dalszym
osobistym wykorzystaniu. W moich realizacjach ważny
jest akcent emocji zawarty w procesie twórczym, pokazanie
niedoskonałości – „błędów” czy przypadku, który jest
wynikiem rejestracji rytmów. Dotyczy to zapisu pędzlem, stemplem
czy szablonem na powierzchni płótna ale również poprzez montaż
modułu większej struktury tkaniny. Otaczający mnie świat
dostarcza mi niekończących się inspiracji w konstruowaniu
modularnych struktur malarskich i tkackich. W minionych
latach przenosiłam własne obrazy w formie druków na lny, płótna
czy bawełniane surówki, a także modyfikowałam powierzchnie tkanin
wełnianych i poliestrowych oraz dzianin poprzez cięcie laserem,
grawerowanie i hafty. Materiały te ujawniły dalsze możliwości w
uzyskaniu autorskich kolekcji ubioru. Częścią
obecnej ekspozycji Pomiędzy materią a metaforą jest prezentacja
autorskiego projektu twórczego zrealizowanego w ramach Stypendium
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z zakresu upowszechniania
kultury w 2021 roku. Jest to cykl niewielkich form szytych,
haftowanych i tkanych inspirowanych polską tkaniną XVI – XVIII
wieku. Różnorodność użytych splotów i rodzajów włókien
tkackich, bogactwo zestawień barwnych i tematyki wzornictwa oraz
jakość zabytkowych: arrasów, tapiserii, pasów kontuszowych,
aplikowanych ornatów czy „ukruszenie” ich form spowodowane
minionym czasem, stanowią dla mnie wartość dodaną moich
inspiracji. W ostatnim czasie mając możliwość fizycznego
dotknięcia tkanin historycznych podczas kwerend muzealnych znalazłam
możliwość przełożenia tego materialnego jak również mentalnego
konkretu w konkret osobisty.
Hanna Wojdała -
Markowska
1
|